- سر گذر
سر کوچه، کوی، محله
معنی سر گذر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(گُ ذَ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: بی + گذر، بی مجرایی که از آن بگذرد. بدون شاهراه که جهتی معین برای گذشتن ندارد، بدبخت، بی نصیب. بی بهره. (ناظم الاطباء)
(بَ گُ ذَ)
لغت نامه دهخدا
عابر. گذرنده. غیرساکن. نماندنی. غیرجاوید. مقابل جاوید:
نزاید بجز خاک را جانور
سرای سپنجی ست و ما برگذر.
فردوسی.
کنم آفرین بر جهان سربسر
که او را ندیدم بجز برگذر.
فردوسی.
گر آید به زشتی گمانی مبر
که این مرزبانی بود برگذر.
فردوسی.
که آنست جاوید و این برگذر
تو از آز پرهیز و انده مخور.
فردوسی.
و رجوع به برگذار شود
نزاید بجز خاک را جانور
سرای سپنجی ست و ما برگذر.
فردوسی.
کنم آفرین بر جهان سربسر
که او را ندیدم بجز برگذر.
فردوسی.
گر آید به زشتی گمانی مبر
که این مرزبانی بود برگذر.
فردوسی.
که آنست جاوید و این برگذر
تو از آز پرهیز و انده مخور.
فردوسی.
و رجوع به برگذار شود
بالای در سر آستانه خانه، اطاقی که بالای در خانه ساخته شده باشند سر دری
کله الاغ راس الحمار، آنکه بی موقع جایی آید و مزاحم شود مزاحم، بی حیا بی شرم
پایور شهربانی برابر سروان (درارتش)، توضیح: این کلمه مدتی محدود در زمان اعلیحضرت رضا شاه متداول شد ولی بعد متروک گردید و اکنون سروان بجای آن مستعمل است
هر یک از تخته هایی که زیر تیر سقف گذارند، قسمی از تیر که از ساختمان بیرون ماند
اسبی که بر همه اسبان مقدم بندند اسب سر طویله، میر آخور رئیس اصطبل
آبراهه، جدول، جو، کانال، نهر
اضافه بر سازمان، بیش از مقدار مقرر
هنگام ظهر، ظرگدر
لبالب، سرریز کردن مایعات، مواد شوینده ی موی و سر
سر در گم
از توابع دهستان زوار تنکابن
سرمنشأ و محرپک اصلی، سریع
نام مرتعی در آمل
گدار، محلی از رود که به سبب عمق کم، جهت عبور مناسب است
سربالایی